Hüzün kaydı geceden,dilek tuttum..

Dolunaydı...

Acı,yorganın altından vurdu yüreğimi.
Perdeyi aralıyorum bir yudum bulut için.
Bir yıldız gecemi aydınlatma telaşında.
Dört duvardan sıyrılıp kışa attım bedenimi.

Elmacık kemiklerim geriliyor,bu yaşlarımın habercisi.
Kış,ılık rüzgarı hazandan çalmış olmalı.

Zemheri tenimden vurmuyor,içimden katlediyor beni.
Biri durdursun şu yüreğimi,kendi düşümden kırılıyor kanatlarım.
Ayaza yenik şehrim,gurbetleşiyor gözlerime..


Aşk ve acıdan geçen sözcükler yoğuruyor ellerim.
Cılız bir bulut,dolunaya meydan okuyor.
Neden yağmurlar küskün bu şehre?
Oysa ne çok özlemiştim bir sokak kedisiyle yağmurda ıslanmayı.
Nikotine sevdalı,yalnız bir molanın durağındayım.

Ahh şu anneler neden bu kadar erken yatar kış uykusuna?
Bimezler mi sevda en çok kışın üşütür çocukları.

Ya sevgiliye ne demeli;ona akarken bütün ömür,o,arsız sevdalara yelken açar.


Dünya,geceye yenik düşmesinin hıncını neden hep benden alır?
O karardı diye mi sevdalı çocuk ömrüme bu zindan masalları.
Sorular uzadıkça cevaplar hep kısalıyor.
Tam uçurumları aştım derken,ansızın bir intihar gülümser kaderime.
Bende bütün trenler bir mezara yol alır.Kahırlı bir nöbet,vagon penceresinden bakarken yakalar adamı.


Hangi istasyonagizledin kendini,bir perondan görünmen için söyle daha kaç kez yok olmalıyım bu mecaz ölümlerde.
Konuş suskun sevgili,bu anarşist yüreği bir tek sen dizginlersin.
Konuşki şu sokak lambası,hüzün renkli ışığını yansıtmasın karartılmışlığıma.
Herkes için bir hiçken,varolmuşlar arasında en çok seni sevmenin mükafatı mıydı


suskunluğun?

Eğer öyleyse,bu mükafat yetmedi,kulağımı varolmuş bütün seslere kapadım sevgili.Sesinden vazgeçtim,şimdi bedenini aramaya başladım şehrin kaldırımlarında.
Dokunmuşsundur belkisiyle,çocuğunu seven bir anne gibi okşadım bütün duvarları.Ne yapsamda yararı yok,kış çoktan elime dokunuşunun sıcağını soğutmuştu.sırf bu yüzden mevsime düşmanlığım.


Nasıl olsa düşümde görürüm umuduyla,seni aramaktan vazgeçtim sokaklarda.
Mavi bir düş için yumdum gözlerimi.düşümde,güzergahı sen olan bir yolcuydum

Bir durak ötede beklediğini müjdeledi bir ses.

Varınca durağa,vuslatın sırtı dönüktü bana.
Tam ulaştım derken gözlerine,ansızın bir karabasan bastı yüzünde düşümü.
Son bir umuttu düşüm,sen düşümdende düştün.


Vazgeçtim sana kavuşmalardan,bende bütün vuslatlar ölüme çıkar sevgili...




(alıntı)




​